ELASTOMERY TERMOPLASTYCZNE

Elastomery stanowią grupę tworzyw o stosunkowo małym module sprężystości, ale o bardzo dużym wydłużeniu przy zerwaniu, dochodzącym niekiedy do 1200’°/o. Po znacznym odkształceniu, wywołanym w temperaturze pokojowej już pod niewielkim obciążeniem, powracają one do pierwotnych kształtów i wymiarów7, jeżeli zostanie usunięta siła powodująca deformację. Takie właściwości elastomerów wynikają stąd, że ich temperatura zeszklenia jest niższa od temperatury pokojowej.

Zwykle elastomerami są określane polimery liniowe zdolne do wulkanizacji, czyli nieodwracalnego, niezbyt gęstego usiecio- wania chemicznego makrocząsteczek, które zachodzi podczas ich formowania metodami stosowanymi w przemyśle gumowym. Według takiego kryterium do grupy elastomerów zalicza się kauczuk naturalny i kauczuki syntetyczne. Są jednakże i takie tworzywa, które nie ulegają wulkanizacji, a mimo to wykazują właściwości elastyczne, podobnie jak kauczuki. Należą do nich niektóre polimery liniowe o właściwościach termoplastycznych, jak np. pewne typy poliuretanów. Dla tej grupy tworzyw przyjmuje się zwyczajowo określenie elastomery termoplastyczne. Oprócz typowych

Tworzywa sztuczne elastomerów właściwości elastyczne w temperaturze pokojowej wykazują między innymi poliizobutylen i kopolimer propyleno- wo-etylenowy, a także plastomery z dodatkiem zmiękczaczy, jak piastyfikowany polifchlorek winylu).

Najbardziej dotychczas rozpowszechnioną grupą elastomerów termoplastycznych są poliuretany. W latach siedemdziesiątych opracowano i wprowadzono następnie na rynek termoplastyczne elastomery poliolefinowe i poliestrowe.