IDENTYFIKACJA TWORZYW SZTUCZNYCH

Przeprowadzenie dokładnej identyfikacji tworzyw sztucznych jest bardzo trudne ze względu na występowanie licznych modyfikacji tych materiałów. Natomiast określenie polimeru w tworzywach nie modyfikowanych jest czynnością dość prostą, zwłaszcza dla osób posiadających w tej dziedzinie odpowiednią praktykę. Najczęściej rozróżnianie tworzyw sztucznych prowadzi się na za- sadzie eliminacji poszczególnych materiałów na podstawie wyglądu zewnętrznego, gęstości, metod przetwórstwa, zachowania się tworzywa w otwartym płomieniu, rozpuszczalnikach organicznych i wodzie oraz na podstawie badań chemicznych, '

Wygląd zewnętrzny tworzywa jest niejednokrotnie tak silnie związany z jego charakterem, że można na tej podstawie ograniczyć rozpoznawanie tylko do kilku tworzyw. Szczególną uwagę należy zwrócić na powierzchnię, tzn., czy jest ona błyszcząca, matowa, tłusta, czy też porowata. Istotną rolę odgrywa sztywność tworzywa i jego barwa (przezroczysta, przeświecająca, kryta, barwa jasna czy ciemna).

Na podstawie gęstości tworzyw' nienapełnionych można jeszcze bardziej zawęzić krąg poszukiwań. Określenie gęstości jest niekiedy pierwszą czynnością przy rozpoznawaniu badanego materiału. W przypadku tworzyw napełnionych można przeprowadzić wypalanie w piecu i na podstawie pozostałości (popiołów) ustalić zawartość napełniacza mineralnego. Pozwala to określić masę czystego tworzywa, a tym samym i jego gęstość. Sposób formowania i charakter kształtek eliminują tworzywa, które nie mogą być przetwarzane daną metodą.

Bardzo ważnym badaniem jest określenie zachowania się materiału w otwartym płomieniu. Podczas tych badań należy ustalić:

– a) palność tworzywa (czy tworzywo w ogóle się pali, czy też pali się tylko w płomieniu palnika a gaśnie po wyjęciu, czy zapalone pali się dalej samo, jaki jest charakter palenia- sipokojny czy gwałtowny) '

– b) barwę płomienia i układ barwy (czy występuje barwna obwódka), rodzaj płomienia (świecący, kopcący, iskrzący)

– c) czy tworzywo topi się, kapie kropelkami, zwęgla się, wytwarza pęcherze, rozwarstwia się, pozwala na wyciągnięcie nitek po zgaszeniu

– d) zapach wydzielających się dymów pó zgaszeniu próbki.

Sprawdzenie odporności tworzywa na działanie rozpuszczalników organicznych jest w niektórych przypadkach dość długotrwale w porównaniu z przedstawionymi powyżej czynnościami. Może on trwać od kilku minut do paru dni. Badanie to polega na zadaniu tworzywa daną cieczą i obserwacji zachowania się materiału w celu stwierdzenia, czy ulega on pęcznieniu, żelowa-