Krzywe rozciągania nieorientowanych próbek poliamidów

Krzywe rozciągania nieorientowanych próbek poliamidów wykazują charakterystyczny przebieg dla większości polimerów o strukturze liniowej. W zakresie małych wydłużeń odkształcenie jest sprężyste. Po przekroczeniu granicy plastyczności rozpoczyna się odkształcenie trwałe, zaś po osiągnięciu wydłużenia kilkuset procent następuje szybki wzrost naprężenia, aż do zerwania próbki.

Inny przebieg rozciągania występuje na próbkach orientowanych. Nie występuje tu już trwałe wydłużenie kilkuset procent, lecz przy stałym wzroście naprężeń materiał ulega zerwaniu przy wydłużeniu wynoszącym kilkanaście lub kilkadziesiąt procent. Wykresy rozciągania próbek orientowanych i nieorientowanych przedstawiono na rysunku 73. Duży wpływ na wydłużenie przy zerwaniu oraz wytrzymałość na rozciąganie poliamidów wywiera temperatura (rys. 74). W niskich temperaturach deformacja ma charakter sprężysty i próbka zrywa się w sposób kruchy przy niewielkim wydłużeniu, ale wytrzymałość na rozciąganie jest próbka nieorientowana, 2– próbka orientowana większa niż w temperaturze pokojowej. Natomiast w temperaturach podwyższonych, zwłaszcza powyżej 100°C, wytrzymałość na rozciąganie zmniejsza się wyraźnie.

Bardzo duży wpływ na właściwości mechaniczne poliamidów wywiera chłonność wody, której wartość waha się w granicach: 2,5-11/#- w zależności od typu tworzywa (rys. 75). Najbardziej chłonie wilgoć poliamid 6 (9-11%), w mniejszym stopniu poliamid 6.6 {7-9%), zaś najmniej poliamid 11 i 12 (ok. 2,5%). Podane wielkości dotyczą maksymalnej zawartości wilgoci w prób- kach tworzywa po moczeniu w wodzie w temperaturze 20°C. Tak duża chłonność wody wywiera również bardzo niekorzystny wpływ na tolerancje wymiarowe wyrobów, któr-e zależą od warunków pracy detali wykonanych z poliamidu. Całkowicie wysuszony poliamid jest zawsze kruchy i wrażliwy na uderzenia, natomiast je- go wytrzymałość na rozciąganie i moduł sprężystości są wówczas największe. . .