Otrzymywanie syntetycznych związków wielkocząsteczkowych

Otrzymywanie syntetycznych związków wielkocząsteczkowych polega na łączeniu się między sobą cząsteczek monomerów z wytworzeniem wielkich cząsteczek (polimerów), czyli tzw. makrocząsteczek. Jako substancje małocząsteczkowe stosowane w charakterze monomerów można wymienić np. etylen, styren, chlorek winylu, fenol, formaldehyd. Z monomerów tych otrzymuje się odpowiednie polimery: polietylen, polistyren, polichlorek winylu), fenoplasty.

Polimery odznaczają się dużą masą cząsteczkową. Masa cząsteczkowa jest liczbą umowną wyrażającą stosunek masy cząsteczki danej stubstancji do 1/12 masy atomu węgla. Ponieważ masę atomową danego atomu określa się również stosunkiem jego masy do 1/12 masy atomu węgla, tak więc masa cząsteczkowa substancji jest zarazem sumą mas atomowych wszystkich atomów wchodzących w skład jej cząsteczki.

Związki wielkocząsteczkowe zawierają najczęściej atomy takich pierwiastków, jak wodór o masie atomowej 1, węgiel o masie atomowej- 12, tlen – 16, azot- 14. Aby jedna makrocząsteczka związku wielkocząsteczkowego mogła mieć masę cząsteczkową 10 000, w skład jej musi wchodzić wiele atomów wymienionych pierwiastków. Jest liczba większa od 1000.

Właściwości polimerów w zasadniczy sposób różnią się od właściwości monomerów. Dotyczy to przede wszystkim wytrzymałości mechanicznej, elastyczności, plastyczności oraz zachowania się w roztworach.