Podział wzierników pochwowych

Wzierniki pochwowe dzielimy zasadniczo na łyżkowe i budowa ich bywa rozmaita. Z rurkowych są wzierniki Mayera z mlecznego szklą (ryc. 55). Mają one rozmaitą wielkość i dobierane są stosownie do potrzeby. Wprowadzamy je rozchylając palcami lewej ręki wargi sromowe i uciskając nawazelinowanym ich brzegiem ostrożnie na międzykrocze. Po włożeniu do pochwy nastawiamy do oględzin część pochwową macicy po dokonaniu kilku nieznacznych ruchów obrotowych wziernikiem. Tego typu wzierników używa się zazwyczaj do krótkotrwałych oględzin i pewnych drobnych zabiegów na szyjce macicznej (pędzlowanie, zakładanie tamponów).

O wiele wygodniejsze i praktyczniejsze są wzierniki łyżkowe, złożone z dwóch części odrębnych (czasem zespolonych ruchomym zamkiem), tj. łyżki przedniej i łyżki tylnej, przeznaczonej do podtrzymywania lub odchylenia przedniej i tylnej ściany pochwy. Istnieje szereg odmian wzierników łyżkowych. Niektóre z nich zbudowane są w ten sposób, że po założeniu łyżek do pochwy nie wymagają do utrzymywania ich w tym położeniu drugiej osoby. Prototypem takiego wziernika jest wziernik Neugebauera (ryc. 57, 58, 59, 60).

Używanie wzierników u dziewic jest przeciwwskazane, jakkolwiek istnieją odmiany wzierników małych, które umożliwiają oględziny części pochwowej macicy u kobiet nawet z bardzo wąską pochwą. W każdym razie, ponieważ zało- żenie wziernika poprzedza zawsze zbadanie kobiety przez pochwę, lekarz stosować go będzie tylko w tych przypadkach, w których uzna to za możliwe.