POLIESTRY TERMOPLASTYCZNE

Początki przemysłowej produkcji poliestrów termoplastycznych sięgają lat pięćdziesiątych. Tworzywa te były wówczas używane wyłącznie do wytwarzania włókien oraz folii elektroizola- cyjnych. W 1966 r. wprowadzono po raz pierwszy na rynek poliestry termoplastyczne w charakterze tworzyw konstrukcyjnych (Arnite holenderskiej firmy AKZO).

Obecnie w skali przemysłowej są produkowane dwa podstawowe typy omawianych tworzyw: poli(tereftalan etylenowy)- PETP, poli(tereftalan butylenowy)- PBTP. Różnią się one przede wszystkim temperaturą i szybkością krystalizacji, co powoduje że podczas ich przetwórstwa metodą wtrysku utrzymuje się różną temperaturę formy. Aby uzyskać dobre właściwości mechaniczne i cieplne kształtek wtryskowych z PETP należy stosować bardzo wysoką temperaturę formy (około 140°C). Pozwala to osiągnąć optymalny stopień krystalizacji tego tworzywa. Proces krystalizacji poli(tereftalanu butylenowego) zachodzi z dużą szybkością już w temperaturze 60aC i taką minimalną temperaturę stosuje się podczas formowania wtryskowego. Nieco lepsze właściwości mechaniczne i cieplne PETP w stosunku do PBTP nie rekompensują trudności przetwórczych. Dlatego większość produkcji poliestrów termoplastycznych stanowi poli(tereftalan butylenowy).