POLIOKSYFENYLEN

Tworzywo to, zwane również poli(tlenkiem fenylenu) (PPO), jest termoplastem o budowie liniowej, otrzymywanym w wyniku polimeryzacji ksylenolu. Pod względem właściwości użytkowych i zakresu stosowania porównuje się go często z poliwęglanem, w stosunku do którego jest tworzywem konkurencyjnym w zastosowaniu do wytwarzania części maszyn i elementów izo- , lacyjno-konstrukcyjnych dla potrzeb elektroniki. W porównaniu z poliwęglanem wykazuje jednak wyższą odporność termiczną (zwłaszcza krótkotrwałą) i lepsze właściwości elektryczne, a z właściwości mechanicznych gorszą ma tylko udarność, w szczególności udarność z karbem.

Odmianą polioksyfenylenu jest tworzywo o nazwie Noryl (nazwa handlowa produktu f-my General Electric, USA), które stanowi stop PPO z polistyrenem (50% PPO + 50% PS). Noryl ma lepsze właściwości elektryczne i przetwórcze niż PPO, gorsze

Poli(tlenek fenylenu) i jego stop z polistyrenem stosuje się do produkcji elementów urządzeń elektronicznych (obwody i podzespoły drukowane, podstawki lamp, części przekaźników i przełączników, wtyki wielordzeniowe, korpusy cewek, w tym cewek skupiających dla telewizji kolorowej), części maszyn (korpusy i wirniki pomp, rury, zawory i inne części armatury stosowane w przemyśle chemicznym i spożywczym), części sprzętu medycznego i sanitarnego, elementy wyposażenia pojazdów samochodowych, części urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych (rury, zawory, łączniki), części sprzętu gospodarstwa domowego. Przykłady różnych zastosowań Norylu w wymienionych dziedzinach przedstawiono na rysunkach 106-108.