POZOSTAŁE ŚRODKI POMOCNICZE DO TWORZYW SZTUCZNYCH

Poza omówionymi dotychczas środkami pomocniczymi stosowane są również takie dodatki do tworzyw, jak: porofory, środiki tiksotropujące, środki antystatyczne, środki zmniejszające palność i inne.

Porofory są substancjami stosowanymi w produkcji tworzyw porowatych (spienionych). W zasadzie takie tworzywa można otrzymać z każdego typu polimeru. Najczęściej jednak porofory stosuje się do spieniania PVC, polistyrenu, polietylenu, polipropylenu, kopolimeru ABS, poliamidów, poliwęglanów, poliestrów termoplastycznych, poliuretanów, poli(tlenku fenylenu) oraz żywic fenolowych i aminowych.

W zależności od mechanizmu działania rozróżnia się porofory fizyczne i chemiczne. Klasycznymi środkami spieniającymi pierwszej grupy są lotne ciecze organiczne, głównie węglowodory alifatyczne oraz ich chlorowcopochodne. Najważniejszym poroforem fizycznym w produkcji spienionych termoplastów stał się w ostatnich latach sprężony azot.

Chemiczne środki spieniające są związkami organicznymi, które po ogrzaniu ulegają termicznemu rozkładowi z wydzieleniem azotu. Wydzielanie gazu powinno następować dostatecznie szybko w określonym, wąskim zakresie temperatur, zaś temperatura rozkładu poroforu powinna być zbliżona do temperatury uplastyczniania tworzyw. Do najczęściej stosowanych poroforów chemicz- nych należą: dinitryl kwasu dîazoizomaslowego (Pianofox AN), benzenosulfohydrazyd, trihydrazynotriazyna, semikarbazydy i fe- nylotetrazol.