Środki antystatyczne

Środki antystatyczne są stosowane w przypadku konieczności wyeliminowania możliwości elektryzowania się wyrobów z tworzyw sztucznych, np.: wykładzin podłogowych, taśmociągów, podzespołów elektronicznych. Naelektryzowane powierzchnie tworzy-, wa ulegają szybkiemu brudzeniu z powodu wzmożonego osiadania nich cząstek kurzu i pyłu, wywołanego oddziaływaniem elektrostatycznym. Nadmierne naelektryzowanie tworzyw sztucznych 'np. w wyniku tarcia) może być przyczyną wystąpienia przeskoków iskrowych w wyniku rozładowania nagromadzonej elektryczności statycznej. Jako środki antystatyczne stosuje się glicerydy (do PVC i kopolimerów winylowych), politlenki, glikole i ich po- hodne (do polipropylenu, PVC i kopolimeru ABS), sole amonio-

Środki zmniejszające palność tworzyw, zwane antypirenamil lub opóźniaczami palenia, są to substancje zawierające chlorowiec! (chlor, brom), względnie fosfor albo antymon. Właściwości anty-1 pirenów wykazuje także wodorotlenek glinu, który wobec stosun-l . kowo niskiej ceny jest traktowany jako napełniacz opóźmiający| palenie.

W charakterze antypirenów mogą być użyte odrębne środkij pomocnicze, tzw. zewnętrzne opóźniacze palenia, bądź też specjalne reagenty zastosowane do syntezy polimerów. Do najstarszych! opóźniaczy palenia należą plastyfikatory fosforanowe, trójtlenek! antymonu i chlorowane parafiny (o zawartości do 70% chloru). Są one obecnie zastępowane w coraz większym zakresie przez nietoksyczne i działające aktywniej antypireny zawierające bromJ jak pentabromobenzen, heksabromodifenyl i etery bromofeny-] lowe.