Tłoczywa fenolowe

Tłoczywa fenolowe wytwarza się metodą suchą lub mokrą, w zależności od rodzaju napełniacza. Metoda sucha jest stosowana do produkcji tłoczyw z napełniaczami proszko- wymi, natomiast metoda mokra do wyrobu tłoczyw z napełniaczami skrawkowymi lub włóknistymi.

Właściwości tłoczyw fenolowych zależą przede wszystkim od rodzaju, zawartości i stopnia rozdrobnienia napełniacza, jak również od rodzaju i stopnia kondensacji żywicy. Od rodzaju użytej żywicy zależą głównie właściwości elektryczne tłoczyw, ich odporność na działanie wody i czynników chemicznych, a w znacznym stopniu wytrzymałość mechaniczna i odporność cieplna (rys 132). Wytrzymałość mechaniczna tłoczywa jest uwarunkowana głównie rodzajem napełniacza. W zależności od rodzaju użytego napełniacza zmieniają się w pewnym stopniu i pozostałe właściwości tłoczywa. W porównaniu z tłoczywami napełnionymi substancjami organicznymi tłoczywa z napełniaczami mineralnymi są wprawdzie trudniejsze w przetwórstwie, ale mają na ogół lepsze właściwości elektroizolacyjne i wyższą odporność cieplną oraz odznaczają się mniejszą wrażliwością na działanie wody i czynników chemicznych (rys. 133). Tłoczywa z napełniaczami włóknistymi lub skrawkowymi mają większą wytrzymałość mechaniczną (rys. 134).

Tłoczywa fenolowe przetwarzano dawniej przez prasowanie tłoczne lub przetłoczne. Ostatnio są one przetwarzane również metodą formowania wtryskowego przy użyciu odpowiednich wtryskarek do tłoczyw termoutwardzalnych.