TORBIELE POCHWY

Torbiele pochwy (cjistes vaginales) nie należą w ustroju kobiecym do rzadkich zjawisk, ale w wyjątkowych tylko przypadkach dochodzą do większych rozmiarów. Mają one postać tworu lub tworów – gdyż może ich występować kilka – kulistych lub jajowatych, usadowionych szeroko na bocznej lub przedniej ścianie pochwy. W bardzo rzadkich przypadkach przypominają polipy śluzowe, gdyż zwisają do pochwy na szypule. Wielkość ich odpowiada zwykle rozmiarom od ziarna grochu do pięści. Jeśli występuje ich kilka, układają się w szereg, jedna nad drugą, w linii środkowej lub w jej pobliżu. Uwypuklają się do światła pochwy pokryte tylko warstwą przesuwalnej ponad nimi błony śluzowej. Zawartość ich prześwieca przez cienką ścianę białawo, sinawo lub brunatnawo z powodu domieszki krwi, zwłaszcza jeśli guz jest większych rozmiarów. Sama torbiel robi wrażenie miękkiej, jakby niedostatecznie wypełnionej płynem. Torbiele położone w górnej części pochwy mogą wrastać w tkankę łączną przypochwową i przymaciczną sięgając czasami między blaszki więzadła szerokiego.

Wnętrze mniejszych torbieli jest prawie z reguły wysiane wałeczkowatym nabłonkiem w większych torbielach nabłonek ten zanika. Twory te powstają najprawdopodobniej z przewodu Gártnera. Przemawia za tym częste ich umiejscowienie na przedniej i bocznych ścianach pochwy oraz zjawisko, że są one wysłane jednowarstwowym nabłonkiem sześciennym (jak przewód

Gärtnera). W wyjątkowych przypadkach i to wówczas, kiedy znajdują się w pobliżu części pochwowej macicy lub przy błonie dziewiczej, punktem wyjścia ich mógłby być niezróżnicowany nabłonek sześcienny przewodów Mullera lub też gruczoły błony śluzowej pochwy (w prawidłowych warunkach nie zawierającej gruczołów).