WŁAŚCIWOŚCI MECHANICZNE

Duże znaczenie przy wyznaczaniu wytrzymałości na rozciąganie ma prędkość rozciągania próbki oraz temperatura, w której wykonuje się pomiar. Wiosełkowaty kształt próbek (rys. 4) powoduje, że pękają one w określonych miejscach (przewężeniach), przez co uzyskuje się powtarzalność wyników.

Pełne badania materiału wykonuje się w trzech temperaturach, najczęściej w:-20°, +23° i +60°C. Jeżeli przy wyniku nie określa się temperatury pomiaru, to znaczy że był on wykonywany w temperaturze 23°C. Badanie ma następujący przebieg: próbkę po klimatyzacji umieszcza się w uchwytach maszyny wytrzymałościowej tak, aby rozciąganie następowało wzdłuż podłużnej osi kształtki po wyzerowaniu układu rozpoczyna się rozciąganie z zadaną prędkością aż do momentu zerwania próbki. Wyposażenie maszyny w urządzenie samopiszące umożliwia otrzymanie wykresu zależności wydłużenia od siły rozciągającej. Przykład takiego wykresu przedstawiono na rysunku 5. Jeżeli maszyna wytrzymałościowa nie jest wyposażona w urządzenie samopiszące, można wyznaczyć tylko naprężenie maksymalne bez możliwości określenia naprężeń w poszczególnych momentach próby rozciągania. . v

Podczas badania wytrzymałości na rozciąganie początkowy odcinek wykresu jest linią prostą. Oznacza to, że w tym zakresie działania siły tworzywo zachowuje się jak ciało sprężyste. Po usunięciu obciążenia próbka powraca do swojego początkowego kształtu. Na omawianym odcinku wykresu można wyznaczyć moduł sprężystości wzdłużnej przy rozciąganiu, zwany również modułem Younga. Określa się go następującym wzorem: gdzie: E- moduł sprężystości wzdłużnej Younga [MPa],

Wytrzymałość na zginanie Rg jest to naprężenie niszczące wywołane przez siłę działającą prostopadle na środek próbki położonej swobodnie na dwu podporach. Schemat zginania próbki z tworzyw sztucznych pokazano na rysunku 7.