WŁAŚCIWOŚCI MECHANICZNE – rady

Podczas próby wyznacza się siłę niszczącą próbkę w trakcie zginania, a następnie oblicza naprężenie niszczące. Ponieważ wytrzymałość na zginanie jest uzależniona od kształtu przekroju poprzecznego próbki, to dla każdego rodzaju próbek należy ten parametr wyliczać osohno.

Wytrzymałość na ściskanie Re określa się maksymalną wartością naprężenia ściskającego w próbce podczas działania dwu sił przeciwległe do siebie skierowanych. Wylicza się ją ze wzoru gdzie: Rc- wytrzymałość na ściskanie [MPa],

W metodzie Izoda wynik badań udarności z karbem podaje się zwykle w dżulach na metr karbu [J/m]. Metoda Izoda różni się od poprzedniej tylko sposobem zamocowania próbki. Zasady pomiaru i wykonywania badania są takie same. Próbki w metodzie Izoda mocuje się pionowo jednym końcem w uchwycie podstawy młota. Sposób zamocowania próbki i zasadę działania młota Izoda przedstawiono na rysunku 10.

Badanie twardości polega na określeniu oporu, jaki stawia tworzywo podczas wciskania igły lub kulki w badaną próbkę. Stosuje się przy tym takie naciski, aby powstało trwałe odkształcenie materiału. Do badania twardości tworzyw sztucznych stosowane są trzy metody: 1) Brinella, 2) Rockwella, 3) Shore’a.

Metoda Brinella polega na powolnym wciskaniu stalowej kulki w badany materiał. Po pewnym czasie ustala się równowaga między działającą siłą a oporem stawianym przez powierzchnię powstałą wskutek wgniecenia. Twardość według Brinella wylicza się ze wzoru: gdzie: HK- twardość według Brinella [MPa],