ŻYWICE POLIESTROWE NIENASYCONE

Poliestry nienasycone są otrzymywane przeważnie z bezwodnika maleinowego i glikoli: propylenowego, etylenowego i dwu- etylenowego. W celu modyfikacji właściwości poliestry te syntetyzuje się zwykle z dodatkiem nasyconego kwasu dwuzasadowego lub jego bezwodnika.

W przypadku żywic poliestrowych ogólnego stosowania czynnikiem modyfikującym jest bezwodnik ftalowy. Do żywic elastycznych stosuje się kwas adypinowy, a do żywic o specjalnym przeznaczeniu są używane tzw. kwasy cykloolefinowe, na przykład kwas HET (kwas heksachloroendometylenotetrawodoroftalowy) do żywic samogasnących, – bezwodnik BHM (produkt przyłączenia heksadienu do bezwodnika maleinowego) do żywic przezroczystych i bezbarwnych.

Jako monomer do rozpuszczania i sieciowania nienasyconych poliestrów służy przeważnie styren. Do żywic przeznaczonych do wyrobu przezroczystych laminatów stosuje się metakrylan metylu.

Inicjatorami procesu utwardzania żywic poliestrowych są zwykle nadtlenki i wodorotlenki organiczne. Z żywic poliestrowych wytwarza się laminaty z włóknem szklanym, lakiery do pokrywania drewna (zwłaszcza mebli), odlewy płytowe, elektrotechniczne i optyczne, kleje, impregnaty i szpa- chlówki, tłoczywa, tworzywa porowate. Wyroby z tych żywic wykazują dobre właściwości mechaniczne i elektroizolacyjne (z wyjątkiem odporności na prądy pełzające).