Antyutleniacze

Antyutleniacze są stabilizatorami zapobiegającymi utlenianiu się polimerów pod wpływem tlenu powietrza. Działanie ich polega na dezaktywacji wolnych rodników powstających pod wpływem promieniowania ultrafioletowego. Do najczęściej stosowanych an- tyutleniaczy należą pochodne fenolu i aminy aromatyczne. Anty- utleniacze wprowadza się przede wszystkim do kauczuków i polio- lefin.

Absorbery ultrafioletu działają na zasadzie filtru optycznego, który pochłania szkodliwe promieniowanie ultrafioletowe o stosunkowo wysokiej energii. Pochłonięta energia świetlna jest następnie przetwarzana na energię cieplną lub promieniowanie długofalowe, nieszkodliwe dla polimeru.

Do stabilizacji świetlnej tworzyw sztucznych stosowane są głównie pochodne benzofenolu i benzotriazolu oraz estry kwasu salicylowego (np. salicylan fenylu). Absorbery UV stosuje się do stabilizacji świetlnej PVC, poliolefin, żywic poliestrowych i innych tworzyw. Dobrą stabilizację świetlną tworzyw sztucznych można osiągnąć również przy użyciu niektórych pigmentów, na przykład bieli tytanowej lub sadzy. Ta ostatnia jest stosowana zwłaszcza do stabilizacji polipropylenu i tworzyw acetalowych. Absorbery ultrafioletu działają skutecznie już w bardzo małych stężeniach (0,1-0,5%), pigmenty natomiast — w znacznie większych ilościach.