SILIKONY

Silikony, czyli tzw. poliorganosiloksany, są polimerami krze- moorganicznymi, tj. syntetycznymi związkami wielkocząsteczkowymi zawierającymi atomy krzemu. Obecność tych atomów powoduje, że silikony różnią się wyraźnie od omawianych dotychczas organicznych związków wielkocząsteczkowych. Jednocześnie jednak, dzięki obecności grup organicznych związanych z atomami krzemu, poliorganosiloksany różnią się także od nieorganicznych polimerów krzemu typu kwarcu lub szkła krzemianowego. Najogólniej można stwierdzić, że polimery krzemoorganiczne stanowią grupę pośrednią między organicznymi i nieorganicznymi związkami wielkocząsteczkowymi.

Właściwości silikonów są uwarunkowane wielkością i budową ich cząsteczek, a zwłaszcza liczbą i rodzajem grup organicznych związanych z atomami krzemu. Im mniej grup organicznych zawiera polimer krzemoorganiczny, tym bardziej zbliża się swoim charakterem do szkła krzemianowego. Przy wzroście liczby i wielkości tych grup właściwości silikonów są natomiast coraz bardziej zbliżone do właściwości tworzyw organicznych. Silikony odznaczają się wieloma charakterystycznymi właściwościami, z których najważniejszymi są:

– odporność cieplna w zakresie temperatury: od-50 do +250°C, a niekiedy od-115 do +350°C

– doskonałe właściwości elektroizolacyjne do temperatury 200°C w szerokim zakresie częstości prądu i przy dużej wilgotności powietrza

– niewielki wpływ zmian temperatury na właściwości produktu, na przykład na lepkość olejów lub na właściwości mechaniczne i elektryczne kauczuków oraz żywic silikonowych

– odporność na utlenianie i działanie chemikaliów nieorganicznych

– właściwości antyadhezyjne, które przejawiają się brakiem przyczepności lepkich substancji do silikonów

– hydrofobowość, tj, właściwości ochronne przed zwilżaniem wodą.