Grafit i dwusiarczek molibdenu

Grafit i dwusiarczek molibdenu są drugim rodzajem napełnia- czy do poliamidów. Wpływają one na zmniejszenie przede wszystkim współczynnika tarcia wyrobów poliamidowych. Napełnia- cze te wprowadza się w następujących ilościach: grafit do 40%, dwusiarczek molibdenu natomiast 1-6%. Przetwórstwo tak napełnionych poliamidów jest podobne do przetwórstwa poliamidów zwykłych, a nawet łatwiejsze ze względu na możliwość stosowania niższego ciśnienia. Są one stosowane do wytwarzania łożysk ślizgowych, kół zębatych i innych części narażonych na tarcie, a pracujących pod niezbyt dużymi obciążeniami. Dobre właściwości ślizgowe tych tworzyw umożliwiają eksploatację gotowych wyrobów bez konieczności ich konserwacji.

Polimetakrylan metylu jest jednym z nielicznych polimerów, które ulegają wcześniej procesowi depolimeryzacji niż rozkładu termicznego. Umożliwia to ponowne otrzymywanie monomeru z tego tworzywa przez ogrzewanie w temperaturze około 360cC. Proces ten należy przeprowadzać jednak bardzo ostrożnie, ponieważ temperatura zapłonu monomeru jest niewiele wyższa od temperatury depolimeryzacji. W wyniku depolimeryzacji otrzymuje się lekko mętną, żółtawą ciecz, która po dwukrotnej destylacji staje się klarowna i przezroczysta. Uzyskany w ten sposób monomer można wykorzystać do ponownego przerobu na wyroby gotowe.

Tworzywo to jest znane przede wszystkim z bardzo dobrej przepuszczalności światła widzialnego, wynoszącej 90-92°/o. Przepuszczalność promieni ultrafioletowych wynosi około 70°/o, w porówmaniu z około 5% dla szkła zwykłego. Z tego powodu nazywane jest ono również szkłem organicznym. Nazwa ta jest całkowicie uzasadniona, ponieważ w stosunku do zwykłego szkła krzemianowego polimetakrylan metylu jest bez porównania lżejszy i odporniejszy na stłuczenia oraz odznacza się większą plastycznością. Wykazuje jednak mniejszą odporność na zarysowania powierzchni.