PODSTAWOWE WŁAŚCIWOŚCI FIZYCZNE

W zakresie podstawowych właściwości fizycznych tworzyw sztucznych bada się zwykle gęstość i temperaturę płynięcia polimeru oraz chłonność wody przez tworzywo.

Jak wynika z wzoru, do wyliczenia gęstości potrzebne jest zważenie i zmierzenie objętości badanej próbki. O ile pierwszy pomiar jest dość prosty, gdyż wystarczy tylko dokładna waga, to drugi jest bardziej skomplikowany. Objętość próbek o regularnym kształcie geometrycznym (pręty, beleczki, rury itp.) można obliczyć z pomiarów liniowych, natomiast objętości próbek o kształcie nieregularnym ustala się przez zmierzenie w cylindrze miarowym objętości wypartej cieczy o znanej gęstości (np. wody). Metody te zapewniają oznaczenie gęstości z dokładnością 0,5%, a więc nie są zbyt dokładne. Przy dokładniejszych pomiarach stosuje się tzw. metodę hydrostatyczną, która zapewnia wyznaczenie gęstości z dokładnością do 0,1%.

Gęstość tworzyw sztucznych wylicza się przeważnie z dokładnością do drugiego miejsca po przecinku. Jeżeli temperatura, w której wykonuje się pomiar, wynosi 20°C, to wynik oznaczenia podaje się bez żadnego indeksu, np.: Q = 1,14 g/cm3. W innych przypadkach indeksem jest temperatura pomiaru, np.: ę>15 = 1,16 które odznaczają się dużą chłonnością wody, nawet do 10%, jak np.: poliamidy, octan i octanomaślan celulozy.

Dokładne określenie zawartości wody w tworzywie pozwala ustalić rzeczywistą ilość surowca przy zakupie oraz umożliwia prowadzenie prawidłowego przetwórstwa. Określenie wilgotności jest zwłaszcza bardzo istotne w przypadku tworzyw, których właściwości są w dużym stopniu uwarunkowane zawartością wody (np. poliamidy).”