POLIAMIDY

Ze względu na bardzo dużą ilość substancji wyjściowych stosowanych do otrzymywania poliamidów, rozróżnia się kilka odmian tej grupy tworzyw o znaczeniu przemysłowym, a mianowicie: a) poliamid 6, b) poliamid 6.6 c) poliamid 11, d) poliamid 12, e) poliamid 6.10. Indeks cyfrowy występujący po nazwie tworzywa określa liczbę atomów węgla w łańcuchu substancji wyjściowych oraz pozwala ustalić metodę otrzymywania polimeru. Poliamidy otrzymane z laktamów lub z aminokwasów mają pojedynczy indeks cyfrowy (np. poliamid 6), natomiast polimery wytworzone z kwasów dwukarboksylowych i diamin mają indeks podwójny, na przykład poliamid 6.6. W tym ostatnim przypadku pierwsza cyfra oznacza liczbę atomów węgla w łańcuchu dia- miny, a druga liczbę atomów węgla w łańcuchu kwasu dwukar- boksylowego.

Omawiane tworzywa są odporne na działanie większości związków organicznych i nieorganicznych, z wyjątkiem kwasów, mocnych zasad i substancji utleniających. Rozcieńczone kwasy organiczne i utleniające kwasy mineralne powodują w temperaturze pokojowej pęcznienie poliamidów, a stężone kwasy rozpuszczają je. Ogrzewanie powyżej temperatury 100°C w powietrzu po- roduje żółknięcie, kruchość i spadek wytrzymałości tworzywa, atomiast w atmosferze beztlenowej poliamidy są odporne na dzia- anie temperatur znacznie wyższych od temperatury topnienia.