POLISIARCZEK FENYLENU

Polisiarczek fenylenu) jest termoplastycznym polimerem o liniowej lub częściowo rozgałęzionej strukturze łańcucha. Podstawy syntezy PPS w skali przemysłowej opracowano pod koniec lat sześćdziesiątych w firmie Philips Petroleum (USA), która . uruchomiła produkcję tego tworzywa w 1973 r., wprowadzając go na rynek pod nazwą handlową Ryton. Proces otrzymywania polisiarczku fenylenu) polega na polikondensacji para-dichloróbenze- nu z siarczkiem sodu.

Najbardziej rozpowszechnioną postacią handlową Rytonu jest granulat zawierający 40%> włókna szklanego (Ryton R-4). Inne odmiany wzmocnione włóknem szklanym są oznaczone symbolami R-3 i R-5.’Produkowane są także odmiany nienapełnione (Ryton R-6 i R-ll). Właściwości Rytonu R-4 i R-6 podano w tabeli 27. W charakterze napełniaczy PPS mogą być stosowane' również mi- krokulki szklane, włókno -węglowe, azbest, dwusiarczek molibdenu i PTFE.

Właściwości mechaniczne PPS są często porównywane z odpowiednimi właściwościami poliwęglanu i polisulfonu. Polisiarczek fenylenu) jest sztywniejszy oraz ma większą wytrzymałość na zginanie, moduł sprężystości i twardość od wymienionych tworzyw, ustępując im jedynie pod względem udarności. Wytrzymałość Rytonu na rozciąganie maleje wyraźnie ze wzrostem temperatury dziale temperatury 65-90cC wydłużenie przy zerwaniu tego tworzywa ulega zwiększeniu z 2 do 25%, a w temperaturze 100°C osiąga wartość 100%.