Trwałość termiczną polimeru

Trwałość termiczną polimeru można zwiększyć przez dodatek oli manganu lub miedzi, jodków lub bromków metali oraz anty- tleniaczy organicznych, na przykład amin aromatycznych. Polia- idy wprowadzone do płomienia wydzielają zapach palonego rogu. o usunięciu źródła ognia palą się dalej błyszczącym, niebieskim łomieniem, tworząc krople i nitki, podobnie jak lak do pieczęci, zięki temu, że nie wykazują toksycznego działania, można sto- sować poliamidy na wyroby stykające się bezpośrednio ze środkami spożywczymi.

Gęstość poliamidów waha się w granicach 1,02-1,14 g/cm i zależy od typu polimeru oraz od stopnia uporządkowania struktury. Poliamidy występują w postaci częściowo krystalicznej i częściowo amorficznej. Stopień ich krystaliczności wynosi najczęściej 30-50°/o. Taka budowa polimeru decyduje o bardzo dobrych właściwościach mechanicznych. Obecność fazy krystalicznej powoduje wysoką wytrzymałość na rozciąganie, wysoki moduł sprężystości, dużą twardość i odporność na ścieranie. Występowanie giętkich makrocząsteczek w obszarach bezpostaciowych zapewnia poliamidom korzystną udarność, wydłużenie i odporność na cykle zmęczeniowe. Ze względu na jednoczesną obecność fazy krystalicznej i bezpostaciowej poliamidy mają mleczno mętne zabarwienie. Za miarę ich stopnia krystaliczności przyjmuje się niekiedy gęstość, której wartość zależy od stopnia uporządkowania struktury. Zmiany gęstości poliamidów następują podczas obróbki termicznej polimeru (przy powolnym chłodzeniu, począwszy od temperatury wygrzewania następuje większa krystalizacja niż podczas chłodzenia szybkiego) lub w czasie obróbki mechanicznej. '