Środki tiksotropujące

Środki tiksotropujące są to substancje wprowadzane do tworzyw sztucznych (głównie żywic poliestrowych i epoksydowych) w celu nadania im właściwości tiksotropowych. Zjawisko tikso- tropii polega na tym, że żywica w stanie spoczynku wykazuje znacznie większą lepkość niż żywica poddana mieszaniu lub wstrząsaniu. Istotną cechą zjawiska tiksotropii jest jego odwra- calność. Żywica o właściwościach tiksotropowych pozostająca przez dłuższy okres w spoczynku wykazuje znaczny wzrost lepkości. Dzięki tym właściwościom żywice tiksotropowe po nałożeniu na pionowe powierzchnie nie spływają z tych powierzchni.

Żywice tego typu są stosowane do wytwarzania wierzchnich warstw laminatów poliestrowych i epoksydowych (tzw. żelkot) oraz do laminowania pionowych powierzchni. Mogą one być również używane jako lakiery (nie spływające z pionowych powierzchni) do wykańczania wyrobów z laminatów.

Najbardziej znanym i najczęściej stosowanym środkiem tikso- tropującym jest krzemionka aktywna o nazwie handlowej Aeoro- sil. W charakterze środków tiksotropujących stosuje się ponadto talk, bentonit, szkło mielone, bardzo drobno sproszkowany polietylen oraz polichlorek winylu) i inne polimery zawierające’chlor. Polimery te rozpuszczają się częściowo w żywicy (np. żywicy poliestrowej), a częściowo pęcznieją, nadając układowi właściwości tiksotropowe.