KOPOLIMER ETYLENOWO-WINYLOWY

Otrzymuje się go przez wysokociśnieniową kopolimeryzację etylenu z octanem winylu. Zawartość tego drugiego składnika w kopolimerze wynosi około 30%, Obecność rozgałęzionych merów octanu winylu powoduje, że polietylen traci zdolność do krystalizacji i staje się tworzywem bardzo elastycznym. Moduł sprężystości ulega obniżeniu od trzech do sześciu razy w stosunku do- wysokociśnieniowego homopolimeru etylenu.

Omawiany kopolimer jest elastyczny i podobny pod tym względem do plastyfikowanych mieszanek PVC. Wykazuje on dużo większą trwałość dzięki temu, że plastyfikatorem jest tu octan, winylu trwale złączony z polietylenem i nie ulega migracji oraz: wypacaniu się, jak to ma miejsce w przypadku zwykłych zmięk- czaczy. Z tych samych powodów elastyczność kopolimeru zależy w znacznie mniejszym stopniu od temperatury niż elastyczność plastyfikatów z polichlorku winylu). Kopolimer etylenowo-wi- nylowy jest porównywany również z kauczukami syntetycznymi.

Nie wymaga on jednak wulkanizacji, daje się natomiast przetwarzać na typowych maszynach do formowania wyrobów z po- liolefin. Z kopolimeru etylenowo-winylowego są wytwarzane głównie wykładziny, osłony elastyczne i profile uszczelniające.