POLIWĘGLANY

Poliwęglany są tworzywem produkowanym jak dotychczas w niezbyt dużych ilościach w skali przemysłowej. Przyczyną tego jest dość skomplikowany proces technologiczny wytwarzania polimeru oraz wysokie ceny substancji wyjściowych. Tworzywo to może być wytwarzane dwiema metodami- przez:

– 1) polikondensację bifenoli z fosgenem,

– 2) wymianę estrową bifenolu z węglanem bifenylowym. Poliwęglan właściwościami fizycznymi przewyższa wiele innych polimerów i dlatego też pomimo trudności związanych z otrzymywaniem i przetwórstwem jest coraz bardziej poszukiwanym tworzywem. Charakteryzuje się on wysoką udarnością, szczególnie z karbem (ponad 20 kJ/m2), szerokim zakresem temperatury użytkowania od-40 do +120°C, małą chłonnością wody, dobrymi właściwościami elektrycznymi, małym skurczem (tab. 14). Temperatura zeszklenia poliwęglanu jest wysoka i wynosi 149°C. Rozkłada się on w temperaturze powyżej 320°C. Proces rozkładu może zajść wcześniej, już w temperaturze 240°C, jeżeli polimer zawiera wodę. Poliwęglan zaczyna się topić w temperaturze 220°C, jednak ze -względu na bardzo małe przewodnictwo cieplne, temperatury przetwórstwa są znacznie wyższe i wynoszą około 300cC. Ważną cechą poliwęglanu, przydatną zwłaszcza w przetwórstwie, jest duża stabilność cieplna. Przetrzymywanie tego tworzywa w stanie stopionym przez długi okres nie powoduje istotnych zmian jego właściwości.

Mówiąc o udarności poliwęglanu, wymienia się tylko wyniki badań na próbkach z karbem, gdyż próbki bez karbu nie ulegają zniszczeniu pod działaniem 4 J, nawet w temperaturze- 40°C.