Stopniowe podwyższanie temperatury polimeru

Dalsze stopniowe podwyższanie temperatury polimeru wpływa początkowo na obniżenie jego lepkości, natomiast przekroczenie temperatury Tr, zwanej temperaturą rozkładu, powoduje rozpoczęcie procesu degradacji.

W przypadku polimerów bezpostaciowych zmiany jednego stanu w drugi przebiegają w sposób ciągły, jednocześnie ze zmianami temperatury. Dla poszczególnych stanów temperatury przejścia są rozciągnięte na pewnym obszarze. Dotyczy to zwłaszcza temperatury plastyczności, która nigdy nie da się określić jedną wartością liczbową, lecz jedynie zakresem temperatur. Temperatura zeszklenia jest bardziej wyraźna i ostra niż temperatura płynięcia, przy czym za wartość liczbową T2 przyjmuje się średnią temperaturę obszaru przejścia ze stanu szklistego w stan elastyczny. W przypadku polimerów o rozwiniętej fazie krystalicznej występuje zjawisko topnienia tj. bezpośredniego przejścia fazy krystalicznej w bezpostaciową (stopioną) w stałej temperaturze, zwa- ej temperaturą topnienia Tt.

Temperaturę zeszklenia i płynięcia polimerów można regulować przez kopolimeryzację zasadniczego monomeru z innym monomerem. Tak na przykład kopolimer styrenu z butadienem ma nacznie niższą temperaturę zeszklenia, wynoszącą- 57°C, niż polistyren, dla którego T2=100°C. Często stosowaną i prostą me- odą obniżania temperatury zeszklenia polimerów (zwłaszcza PVC) jest plastyfikacja z zastosowaniem zmiękczaczy.

Działanie zmiękczacza polega na przenikaniu w głąb związku wielkocząsteczkowego i równoczesnym odsuwaniu od siebie łań- uchów polimeru. Powoduje to zmniejszenie wzajemnego oddziaływania makrocząsteczek, co jest równoznaczne ze zwiększeniem ch ruchliwości i prowadzi do pożądanego obniżenia temperatury eszklenia polimeru.