TŁOCZYWA AMINOWE

Są to typowe tłoczywa termoutwardzalne, których udział w przetwórstwie i zastosowaniu aminoplastów jest największy obok klejów. Do ich wytwarzania stosuje się następujące surowce podstawowe: '

– 1) żywice aminowe (żywice melaminowe i mel amino wo-mocz- nikowe oraz tzw. prekondensaty mocznikowe),

– 2) napełniacze (bielona celuloza drzewna, skrawki bawełniane, azbest, tkaniny i włókna szklane),

– 3) środki zobojętniające formalinę (urotropina),

– 4) utwardzacze (np. kwas szczawiowy zobojętniony urotropiną),

– 5) środki barwiące (biel tytanowa, pigmenty i barwniki organiczne),

– 6) środki smarujące (stearyniany cynku, magnezu i glinu lub estry kwasu stearynowego).

Tłoczywa aminowe przetwarza się metodą prasowania tłocznego lub przettocznego, a ostatnio również i metodą formowania wtryskowego. Wyroby z tłoczyw aminowych charakteryzują się dobrymi właściwościami elektrycznymi, a zwłaszcza doskonałą odpornością na działanie łuku elektrycznego i prądów pełzających. Ich odporność na działanie chemikaliów jest zbliżona do odporności fe- noplastów. W porównaniu do tych ostatnich wykazują jednak mniejszą odporność na działanie kwasów. Wytrzymałość mechaniczna tłoczyw aminowych maleje dość szybko ze wzrostem temperatury, szybciej niż w przypadku tłoczyw fenolowych (rys. 137,

Cenną zaletą tłoczyw pierwszej grupy jest możliwość barwienia ich na dowolne, pastelowe, trwałe kolory z zachowaniem przejrzystości lub też z uzyskaniem efektu krycia.