Polipropylen jest jednym z najlżejszych tworzyw sztucznych. Jego gęstość waha się w granicach 0,89-0,90 g/cm\ W postaói naturalnej tworzywo to jest przeświecające i bez zapachu. Właściwości mechaniczne i cieplne polipropylenu zależą od stopnia kry- staliczności polimeru, przy czym im jest on wyższy, tym właściwości te są korzystniejsze. Bardzo charakterystyczną cechą tego tworzywa jest jego zachowanie się podczas rozciągania. Stan sprężystości polipropylenu jest zachowany do 30fl/o wydłużenia. W momencie zerwania wydłużenie wynosi około 800% i od ok. 100%> odbywa się przy prawie stałym obciążeniu. Odporność na uderzenia jest duża i dopiero nacięcie karbu na próbkach powoduje wyraźne jej obniżenie.

Właściwości porowatego PVC zależą od jego struktury, gęstości i zawartości plastyfikatora. Gęstość pozorna tego tworzywa jest na ogół większa od gęstości pozornej innych tworzyw porowatych. Wynosi ona przeważnie nie mniej niż 50-60 kg/m3, a więc jest co najmniej dwukrotnie większa od gęstości pozornej poro- y watego polistyrenu. Właściwości mechaniczne tego tworzywa zależą także od rodzaju użytego poroforu i od sposobu produkcji. W otwartym płomieniu porowaty PVC mięknie w temperaturze 90°C, a następnie ulega zwęgleniu z wydzieleniem gazów. Wyjęty z płomienia natychmiast gaśnie. Z powodu takiego zachowania porowaty PVC zalicza się do tworzyw samogasnących.

Właściwości poszczególnych tworzyw porowatych są ściśle związane z rodzajem polimeru i zastosowaną metodą spieniania. Tworzywa te odznaczają się najmniejszą gęstością spośród ogólnie stosowanych materiałów konstrukcyjnych, jak również najmniejszym przewodnictwem cieplnym spośród znanych materiałów termoizolacyjnych. Poważną wadą wielu tworzyw porowatych jest niewielka wytrzymałość mechaniczna, co uniemożliwia stosowanie tych materiałów w przypadku działania większych obciążeń. Znane są jednak i takie tworzywa porowate, które przy niskiej gęstości wykazują stosunkowo wysoką wytrzymałość mechaniczną.

Mała lepkość roztworów nienasyconych żywic poliestrowych w styrenie umożliwia łatwe nasycanie nimi dużych ilości napeł- niaczy i nośników włóknistych. Rozpowszechnione jest zwłaszcza nasycanie żywicami poliestrowymi włókien szklanych w postaci: tkanin, mat, przędzy, dzianin i włókien ciętych. Otrzymane w ten sposób laminaty, zwane laminatami poliestrowo-szklanymi (PWS), wykazują bardzo dobre właściwości mechaniczne (przy stosunkowo małej gęstości) i elektryczne oraz odporność na korozje (rys. 140). Jeszcze korzystniejszymi właściwościami odznaczają się laminaty poliestrowo-węglowe (PWW), szczególnie przy uwzględnieniu mniejszej gęstości i większej odporności cieplnej zbrojenia węglowego. Poliestry wzmocnione włóknem węglowym

Poli(chlorek winylu) blokowy otrzymuje się w postaci kulek -o średnicy 250-750 pm. Jest to najczystszy polimer o najlepszych właściwościach fizycznych i chemicznych. Stosuje się go najczęściej do wyrobu twardych folii o wysokiej przezroczystości i odpornych na działanie wody. Przetwórstwo tego polimeru jest identyczne jak PVC suspensyjnego.

Pomimo dużej różnicy cen granulatu na korzyść polistyrenu zwykłego jego udział procentowy w ogólnym zużyciu tworzyw styrenowych maleje z każdym rokiem. Wzrasta jednocześnie zużycie polistyrenu o podwyższonej udarności, odporności cieplnej i chemicznej. Najbardziej dynamiczny wzrost obserwuje się w grupie tworzyw trójskładnikowych, a szczególnie kopolimeru ABS, który stosuje się przede wszystkim jako tworzywo konstrukcyjne.

Oprócz polimeru w skład tworzywa sztucznego wchodzą środki pomocnicze (składniki dodatkowe), które nadają mu korzystne właściwości zarówno podczas przetwórstwa, jak i w czasie użytko-1 wania. Do najczęściej stosowanych środków pomocniczych należ} zaliczyć: .

Działanie kąpieli borowinowych jest termiczne, chemiczne i mechaniczne zarazem polega z jednej strony na przyspieszeniu procesu wchłaniania wysięków zapalnych, dzięki korzystnemu wpływowa na krążenie, z drugiej zaś na nagrzewaniu tkanek przez czas dłuższy i w sposób dokładniejszy niż przy zwyczajnych kąpielach ciepłych. Dużą rolę odgrywa tu zawartość w borowinie ciał rujopędnych oraz składników rozpuszczalnych (związki żelaza), jak np. w borowinie krynickiej.

Na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych wprowadzono na rynek pochodne tworzyw poliimidowych: poliimido- amid (PIA) o nazwie handlowej Torlon (Amoco, USA) i polietero- imid (PEI)- Ultem (General Electric Plastics, USA). Są to niepalne, termoodporne tworzywa konstrukcyjne o właściwościach zbliżonych do poliimidów. W przeciwieństwie do nich odznaczają się jednak znacznie łatwiejszym przetwórstwem. Wyroby z PIA i PEI mogą być formowane bez trudności metodami wtrysku i wytłaczania.

Jednym ze sposobów modyfikacji właściwości polimerów jeL zmiękczanie, zwane również piasty fikać ją. Istotą plastyfikacji jes wprowadzenie takich zmian do struktury polimeru aby obsza] w którym wykazuje on właściwości elastyczne przypadł na zakres temperatury użytkowania tworzywa. Cel ten można osiągnąć przez sporządzenie mieszaniny polimeru z substancją zwaną zmiękcza- czem lub plastyfikatorem.

Tłoczywa fenolowe wytwarza się metodą suchą lub mokrą, w zależności od rodzaju napełniacza. Metoda sucha jest stosowana do produkcji tłoczyw z napełniaczami proszko- wymi, natomiast metoda mokra do wyrobu tłoczyw z napełniaczami skrawkowymi lub włóknistymi.