Właściwości mechaniczne, cieplne i elektryczne laminatów aminowych są zbliżone do odpowiednich właściwości tłoczyw aminowych z napełniaczami odpowiadającymi danemu typowi nośnika. Laminaty te wytwarza się w dwóch asortymentach:

Coraz szersze stosowanie tworzyw sztucznych, przy bardzo dużej ich różnorodności, zmusiły zarówno odbiorców, jak i producentów do opracowania ujednoliconej i zarazem ogólnie obowiązującej metodyki badań tych materiałów. W większości przypadków normy krajowe dotyczące tego zagadnienia są oparte na zaleceniach ISO i dlatego też badania prowadzone z tym samym materiałem w różnych państwach dają podobne wyniki. Mogą występować jedynie różnice wynikające z błędów pomiaru lub technologii przetwórstwa w trakcie otrzymywania próbek do badań. Ujednolicenie metodyki badań tworzyw sztucznych umożliwiło porównywanie właściwości poszczególnych tworzyw na podstawie prospektów firmowych i literatury technicznej bez konieczności wykonywania tych samych prób. Do charakterystycznych właściwości tworzyw sztucznych zalicza się:

Wszystkie tutaj omówione właściwości oraz mały współczynnik tarcia powodują, że poliamidy są uważane za dobre tworzywa konstrukcyjne i szeroko stosowane w przemyśle. Znaczne polepszenie ich właściwości można uzyskać przez dodatek ciętego włókna szklanego, grafitu lub 'dwusiarczku molibdenu.

Spośród spraw zapalnych, których siedzibą jest układ moczowy, największe znaczenie dla ginekologa – ze względu na częstość występowania – ma zapalenie pęcherza moczowego.

Poliestry nienasycone są otrzymywane przeważnie z bezwodnika maleinowego i glikoli: propylenowego, etylenowego i dwu- etylenowego. W celu modyfikacji właściwości poliestry te syntetyzuje się zwykle z dodatkiem nasyconego kwasu dwuzasadowego lub jego bezwodnika.

Kształtowanie wtórne płyt z polimetakrylanu metylu przez formowanie próżniowe lub ciśnieniowe (rozciąganie nadciśnieniem) odbywa się vżyłącznie na gorąco. W przypadku płyt- o niewielkich grubościach (ok. 0,5 mm) prowadzi się ich ogrzewanie bezpośrednio w urządzeniu do formowania. Płyty grubsze doprowadza się do stanu plastycznego przez ogrzewanie w suszarkach z obiegiem gorącego powietrza (w celu uniknięcia miejscowych przegrzań) lub przy użyciu promienników podczerwieni. Przegrzanie szkła organicznego jest szkodliwe i należy go bezwzględnie unikać.

Ze względu na duże ciśnienie pod jakim przebiega polimeryzacja, ten typ polietylenu nosi nazwę wysokociśnieniowego. W wyniku reakcji zachodzącej w tak „ostrych” warunkach powstaje związek wielkocząsteczkowy o budowie łańcuchowej z niewielką znaS, StęZien b°CZnyCh rys‘ 19 fna 1000 atomów węgla 20 odgałęzień h? W ł“CUChu giÓwnym występuje średnio około bocznfnh b0CZnychJ' Ze, WzSlędu na występowanie odgałęzień rne może nastąpić ścisłe ułożenie makrocząsteczek jak przypa u polietylenu niskociśnieniowego. Dlatego też gęstość polietylenu Wysokociśnieniowego jest mniejsza od gęstości polietylenu niskociśnieniowego i wynosi 0,92-0,93 g/cm3. W związku z tym polietylen wysokociśnieniowy jest nazywany również polietylenem malej gęstości (w skrócie PEmg),

Kopolimer acetalowy jest wytwarzany przez kopolimeryzację ierścieniowego trimeru formaldehydu (trioksanu) z niewielką 'lością eterów cyklicznych, na przykład z dioksolanem. Dodatki te wbudowane do łańcucha poliformaldehydu zwiększają jego od- orność termiczną podczas przetwórstwa oraz odporność na dzia- anie substancji chemicznych. Tworzywo to, podobnie jak homo- olimer, zawiera 1-2% stabilizatorów i antyutleniaczy, a nie- tóre odmiany również środki przeciwprzyczepne. Postacią han- lową kopolimeru jest granulat o białej lub innej barwie. Pro- ukuje się go w trzech takich samych odmianach jak homopo- imer.

Wyjątkowe właściwości silikonów spowodowały szerokie ich zastosowanie pod różnorodnymi postaciami. Do najważniejszych odmian użytkowych silikonów należy zaliczyć: oleje, pasty i smary, lakiery, kauczuki, żywice, tłoczywa, laminaty, pianki, kleje i emulsje hydrofobowe.

Tłoczywa epoksydowe zawierają najczęściej napełniacze włókniste, dzięki którym wypraski uzyskują odpowiednio dużą udar- ność. Są to najczęściej włókna szklane, a rzadziej azbestowe lub syntetyczne. Stosuje się również napełniacze proszkowe, jak mika, mączka porcelanowa i kwarcowa, talk, kreda. Sporządzanie i przetwórstwo tłoczyw z napełniaczami proszkowymi jest łatwiejsze, lecz ich udarność jest mniejsza. Oprócz wymienionych składników tłoczywa epoksydowe mogą zawierać przyspieszacze utwardzania, pigmenty, środki smarujące i rozdzielające (stearynian cynku, woski itp.). Tłoczywa epoksydowe można formować zarówno przez prasowanie tłoczne lub przetłoczne, jak też przez wtrysk.

Rozjaśniacze optyczne, wprowadza się do prawie bezbarwnego lub jasno zabarwionego tworzywa o odcieniu pastelowym w ęelu zwiększenia jego pozornej jasności. Działanie ich polega na przemianie niewidzialnego promieniowania ultrafioletowego (zawartego np. w świetle dziennym) na błękitne promieniowanie widzialne, które kompensuje żółtawe zabarwienie tworzywa i zwiększa natężenie światła widzialnego emitowanego przez tworzywo. Prawie bezbarwne tworzywo daje wówczas wrażenie „jaskrawej bieli”, a tworzywo o barwie pastelowej zyskuje na żywości i czystości odcienia. Wywołany w ten sposób efekt nosi nazwę rozjaśnienia optycznego.