Za podstawę tej klasyfikacji przyjmuje się metodę otrzymywania związków wielkocząsteczkowych, z której wytwarzane są f tworzywa sztuczne. Zależnie od pochodzenia związków wielkocząsteczkowych rozróżnia się: a) tworzywa naturalne modyfikowane|

Początki przemysłowej produkcji poliestrów termoplastycznych sięgają lat pięćdziesiątych. Tworzywa te były wówczas używane wyłącznie do wytwarzania włókien oraz folii elektroizola- cyjnych. W 1966 r. wprowadzono po raz pierwszy na rynek poliestry termoplastyczne w charakterze tworzyw konstrukcyjnych (Arnite holenderskiej firmy AKZO).

Laminaty znajdują zastosowanie jako materiał elektroizolacyjny i konstrukcyjny, głównie w elektrotechnice i budowie maszyn. Laminaty fenolowe foliowane miedzią stosuje się do produkcji obwodów drukowanych używanych w radiotechnice, telekomunikacji, telewizji i w aparaturze elektronicznej.

Przetwórstwo polistyrenu S metodą wytłaczania jest stosowane tylko w niewielkim stopniu w stosunku do całego przetwórstwa tego tworzywa. Metodą tą wytwarza się płyty, folie, profile, rury, pręty.

Rozkład pod wpływem światła ma nieco inny charakter niż destrukcja termiczna. Promieniowanie świetlne rozkłada polimer nie powodując prawie wcale zmiany zabarwienia, natomiast bardzo wyraźnie pogarsza właściwości mechaniczne. W celu zapobieżenia procesom rozkładu stosuje się stabilizatory termiczne i stabilizatory świetlne. '

Dalsze stopniowe podwyższanie temperatury polimeru wpływa początkowo na obniżenie jego lepkości, natomiast przekroczenie temperatury Tr, zwanej temperaturą rozkładu, powoduje rozpoczęcie procesu degradacji.

Postaciami handlowymi laminatów fenolowych są głównie płyty (laminaty płytowe), a poza tym- rury (laminaty zwijane) i różnego rodzaju profile (laminaty profilowe). Są to materiały elektroizolacyjne i konstrukcyjne otrzymywane przez nasycenie lub powleczenie warstw nośnika roztworem żywicy fenolowej i termiczne utwardzenie pod ciśnieniem. Laminaty fenolowe wykazują korzystne właściwości mechaniczne oraz dobrą odporność na działanie wody, olejów i rozpuszczalników organicznych. W zależności od rodzaju nośnika maksymalna temperatura ich użytkowania przy pracy ciągłej wynosi 120-130°C. Laminaty fenolowe oparte na nośnikach papierowych i tkaninowych (tkaninie bawełnianej) stanowią materiał elektroizolacyjny klasy E, wytwarzane natomiast na nośnikach z tkaniny szklanej lub azbestowej- materiał elektroizolacyjny klasy B patrz (tab. 1). Wszystkie postacie handlowe tych laminatów mają naturalne zabarwienie ciemnobrązowe.

Tworzywo to odznacza się zadowalającymi właściwościami mechanicznymi, dość dobrą odpornością chemiczną, właściwościami antystatycznymi i satmopolerującymi oraz łatwością barwienia na dowolne kolory. Wadą octanu celulozy jest znaczna wodochłon- ność (do 10°/o). Stosunkowo mały skurcz i duża elastyczność umożliwiają obtryskiwanie tym tworzywem elementów metalowych bez występowania mikropęknięć.

Do przetwórstwa na wyroby gotowe dostarcza się zwykle tworzywa sztuczne w postaci żywic, tłoczyw lub półwyrobów (półfabrykatów). Żywice sztuczne mogą występować jako tzw. żywice techniczne do bezpośredniego przetwórstwa lub stanowić surowiec wyjściowy do wytwarzania tłoczyw, laminatów, farb i lakierów, klejów i kitów, past lub kompozycji proszkowych do otrzymywania powłok itp.

Asortyment żywic fenolowych jest bardzo szeroki i zróżnicowany, jednak większość z nich stosuje się przede wszystkim do produkcji tłoczyw i laminatów. Z żywic tych wytwarza się ponadto kleje, kity, spoiwa lakiernicze, materiały porowate, spoiwa do tarcz ściernych, spoiwa formierskie w odlewnictwie. Niektóre żywice fenolowe są używane bezpośrednio do antykorozyjnego powlekania metali, jak również do powlekania papieru i tkanin. Do produkcji tłoczyw fenolowych stosuje się w kraju żywice typu nowolakowego i rezolowego, jak również żywice fenolowe modyfikowane aniliną.

Stabilizatory omawianej grupy są używane głównie w zestawach synergicznych w postaci stearynianów lub laurynianów Ba/Cd, Ba/Cd/Zn, Ca/Zn. Dodatek stabilizatorów pomocniczych (np. epoksydowanego oleju sojowego) powoduje dalsze podwyższenie ich zdolności stabilizacji termicznej i świetlnej. Stabilizatory Ba/Cd i Ba/Cd/Zn mogą być stosowane tylko do stabilizacji wyrobów technicznych, natomiast stabilizatory Ca/Zn (jako nietoksyczne) są szeroko stosowane do stabilizacji folii PVC przeznaczonych na opakowania środków spożywczych. Te ostatnie wprowadza się do polichlorku winylu) w ilości około 2% w połączeniu z epoksydowanym olejem sojowym (2-3%).