Tworzywo to otrzymuje się w procesie polimeryzacji emulsyjnej tetrafluoroetylenu w temperaturze 50-70°C pod ciśnieniem 5 MPa. Politetrafluoroetylen należy do grupy termoplastów o najmniejszej plastyczności. Najważniejszymi zaletami tego tworzywa są:

Tworzywa sztuczne lepsze od właściwości innych typów tworzyw styrenowych. Łączy on w sobie stosunkowo dużą sztywność (moduł sprężystości- patrz tab. 9) z wysoką udarnością (rys. 63), co jest rzadko spotykane wśród tworzyw sztucznych. Wraz z obniżaniem temperatury udamość ABS spada dość wolno, tak że w temperaturach poniżej 0°C, a nawet do- 40°C, przewyższa udarność innych tworzyw styrenowych w temperaturze 20cC. Ponadto udarność kopolimeru ABS nie zależy w zasadzie od kierunku płynięcia tworzywa podczas przetwarzania, jak również od grubości próbki poddawanej badaniu.

Kopolimer chlorku winylu z octanem winylu (o zawartości od kilku do kilkudziesięciu procent octanu) jest przeznaczony do formowania plastycznego w temperaturach niższych w stosunku do temperatur przetwórstwa PVC. W kraju produkuje się go w dwóch odmianach pod nazwą handlową Winicet (Zakłady Chemiczne w Oświęcimiu). Obie odmiany otrzymuje się przez kopolimeryza- cję suspensyjną chlorku winylu z octanem winylu. Kopolimery te mają stosunkowo małą masę cząsteczkową i w związku z tym ich właściwości mechaniczne nie są zbyt dobre. Odznaczają się natomiast dobrą płynnością oraz niską temperaturą przetwórstwa, wynoszącą 110-140°C. Są to tworzywa samogasnące i nietoksyczne, Ich postacią handlową jest drobnoziarnisty, biały lub ja- snokremowy proszek. Dodane do PVC ułatwiają jego przetwórstwa.

W pewnych warunkach polimery mogą ulegać reakcjom roz- adu. Reakcją odwrotną do polimeryzacji jest depolimeryzacja, tóra polegh na termicznym rozpadzie związku wielkocząsteczkowego do postaci czystego monomeru. Procesowi temu ulegają nie- '’ które polimery o strukturze liniowej, jak na przykład 'polistyren lub polimetakrylan metylu. W wyniku rozkładu termicznego tych olimerów< uzyskuje się z wysoką wydajnością (ok. 90%>) odpowiednie monomery (styren, metakrylan metylu.

Zależnie od zastosowanej metody spieniania porowaty PVC można otrzymywać w postaci piankowej lub gąbczastej, tj. z porami zamkniętymi lub otwartymi. Przez dodatek odpowiednich zmiękczaczy można poza tym regulować twardość tego tworzywa, otrzymując w ten sposób zarówno materiały sztywne, jak i elastyczne. Znanych jest kilka metod otrzymywania porowatego PVC, z których najważniejsze są dwie:

Przeprowadzenie dokładnej identyfikacji tworzyw sztucznych jest bardzo trudne ze względu na występowanie licznych modyfikacji tych materiałów. Natomiast określenie polimeru w tworzywach nie modyfikowanych jest czynnością dość prostą, zwłaszcza dla osób posiadających w tej dziedzinie odpowiednią praktykę. Najczęściej rozróżnianie tworzyw sztucznych prowadzi się na za- sadzie eliminacji poszczególnych materiałów na podstawie wyglądu zewnętrznego, gęstości, metod przetwórstwa, zachowania się tworzywa w otwartym płomieniu, rozpuszczalnikach organicznych i wodzie oraz na podstawie badań chemicznych, '

Antyutleniacze są stabilizatorami zapobiegającymi utlenianiu się polimerów pod wpływem tlenu powietrza. Działanie ich polega na dezaktywacji wolnych rodników powstających pod wpływem promieniowania ultrafioletowego. Do najczęściej stosowanych an- tyutleniaczy należą pochodne fenolu i aminy aromatyczne. Anty- utleniacze wprowadza się przede wszystkim do kauczuków i polio- lefin.

Formowanie wyrobów z polimetakrylanu metylu prowadzi się metodą wtrysku, wytłaczania, kształtowania próżniowego lub ciśnieniowego oraz w mniejszym stopniu przez polimeryzację blokową. Ze względu na właściwości i przeznaczenie granulaty poli- (metakrylanu metylu dzieli się na trzy grupy: 1) miękkie, 2) półtwarde, 3) twarde. Za podstawę takiego podziału jest przyjmowana zawartość zmiękczacza w poszczególnych granulatach.

Operacja polerowania może być wykonywana ręcznie lub ma szynowo. Ręcznie poleruje się szkło organiczne suknem lub flane- lą przy użyciu odpowiednich past polerskich. Polerowanie maszynowe przeprowadza się za pomocą zwykłych polerek, stosując w charakterze tarcz polerskich krążki płócienne, z sukna i faneli. Pastę nakłada się na cały obwód płóciennej tarczy polerskiej i wykonuje polerowanie wstępne. Powierzchnię wyrobu doprowadza się do połysku przez ostateczne polerowanie tarczą flanelową na sucho bez użycia pasty.

Polichlorek winylu) jest w Polsce, a także w wielu innych krajach najważniejszym pod względem wielkości produkcji tworzywem sztucznym. Surowcami, z których się go otrzymuje są węgiel i sól kamienna. Dlatego też największy rozwój produkcji i zastosowań tego tworzywa obserwuje się w krajach ubogich w surowce petrochemiczne, do których zalicza się również i Polska. Rozmach produkcji PVC, jaki się obserwuje, jest spowodowany specyficznym zespołem czynników ekonomicznych, przetwórczych i użytkowych tego tworzywa. O popularności tego tworzywa zadecydowały przede wszystkim:

Tworzywo to, zwane również poli(tlenkiem fenylenu) (PPO), jest termoplastem o budowie liniowej, otrzymywanym w wyniku polimeryzacji ksylenolu. Pod względem właściwości użytkowych i zakresu stosowania porównuje się go często z poliwęglanem, w stosunku do którego jest tworzywem konkurencyjnym w zastosowaniu do wytwarzania części maszyn i elementów izo- , lacyjno-konstrukcyjnych dla potrzeb elektroniki. W porównaniu z poliwęglanem wykazuje jednak wyższą odporność termiczną (zwłaszcza krótkotrwałą) i lepsze właściwości elektryczne, a z właściwości mechanicznych gorszą ma tylko udarność, w szczególności udarność z karbem.