Udarność z karbem w zakresie temperatury: od-15 do '+70°C zmienia się niewiele i wynosi 15-20 kJ/mh Poliwęglan jest tworzywem kowalnym, tzn. pod wpływem uderzeń nie pęka jak tworzywa kruche (np. polistyren niskoudarowy), lecz zmienia tylko swój kształt.

Wzrost zawartości wilgoci powoduje zwiększenie udarności i elastyczności poliamidów (rys. 75). Zmniejsza się natomiast wytrzymałość na rozciąganie i moduł sprężystości (rys. 76). Dlatego też, podając wyniki badań wytrzymałościowych poliamidów, należy 140 każdorazowo określić zawartość wody w próbkach poddawanych badaniom. Najczęściej.badania te wykonuje się na próbkach o zawartości wilgoci wynoszącej 0,2% [próbki suche) lub 2,5% {próbki mokre).

Przyjmując za podstawę klasyfikacji właściwości użytkowe i technologiczne (sposób przetwórstwa) tworzyw sztucznych można je podzielić na dwie grupy:

Laminaty typu PES włókno węglowe (PESWW) oparte na poli- eterosulfonie Victrex zastosowano w konstrukcji amerykańskiej stacji orbitalnej Spacelab, montowanej w przestrzeni okołoziem- skiej z elementów stopniowo dowożonych z Ziemi. O takim zastosowaniu kompozytu PESWW zadecydował jego wyjątkowo korzystny stosunek wytrzymałości mechanicznej i sztywności do masy w temperaturze do 200°C, a także znaczna udarność w temperaturze-100°C.

Niekorzystną cechą polietylenu jest jego tendencja do utleniania się na powietrzu. Proces ten przyspiesza promieniowanie ultrafioletowe (światło słoneczne). Zjawisku temu można przeciwdziałać dodając do tworzywa antyutleniacze lub stabilizatory (np. aminy aromatyczne»lub sadze).

Wypraski z tłoczyw, melaminowych odznaczają się w porównaniu do mocznikowych wyższą wytrzymałością cieplną, lepszą odpornością na działanie wody i chemikaliów oraz mniejszą wrażliwością na zmiany temperatury przetwórstwa. Dopuszczalna temperatura stałej pracy kształtek melaminowych wynosi 100–120°C, natomiast mocznikowych około 80°C.

Otrzymywanie syntetycznych związków wielkocząsteczkowych polega na łączeniu się między sobą cząsteczek monomerów z wytworzeniem wielkich cząsteczek (polimerów), czyli tzw. makrocząsteczek. Jako substancje małocząsteczkowe stosowane w charakterze monomerów można wymienić np. etylen, styren, chlorek winylu, fenol, formaldehyd. Z monomerów tych otrzymuje się odpowiednie polimery: polietylen, polistyren, polichlorek winylu), fenoplasty.

Mała wytrzymałość mechaniczna nie napełnionych poliestrów termoplastycznych, szczególnie w podwyższonych temperaturach (maksymalna temperatura użytkowania nie przekracza 80°C), powoduje że stosowane są praktycznie typy wzmocnione włóknem szklanym (tab. 17). Wprowadzenie włókna szklanego powoduje wiele, korzystnych zmian we właściwościach mechanicznych i cieplnych tych tworzyw. Temperatura ich użytkowania wzrasta wówczas do 130°C, a w przypadku krótkotrwałego oddziaływania temperatury nawet do 170°C. .Długotrwałe działanie temperatury do 100°C powoduje pogorszenie właściwości mechanicznych nie więcej niż o 20%. Właściwości udarnościowe zachowują stałą wartość w zakresie temperatur od-40 do +80°C (rys. 109). Pod względem zużycia ściernego poliestry termoplastyczne ustępują tylko poliamidom. Dodatek włókna szklanego nie wywiera istotnego wpływu na ich współczynnik tarcia. Na przykład współczynnik tarcia dynamicznego PBTP po stali w temperaturze 23°C wynosi 0,10, a dla odmiany tego tworzywa z dodatkiem 30°/o włókna szklanego- 0,11. Omawiane tworzywa charakteryzują się dobrymi właściwościami elektrycznymi. Dotyczy to zwłaszcza oporności skrośnej i wytrzymałości elektrycznej (rys. 110).

Żywice poliestrowe odznaczają się dobrą odpornością na działanie beztlenowych kwasów nieorganicznych, nawet przy dużych stężeniach, jak również rozcieńczonych kwasów utleniających. Są nieodporne na działanie wodnych roztworów zasad, które powo- dują ich rozkład w wyniku hydrolizy. Rozpuszczalniki organiczne, z wyjątkiem benzyny i alkoholi, powodują silne pęcznienie i pękanie żywic poliestrowych. Odporność chemiczna ulega znacznemu pogorszeniu, jeżeli odlewy lub laminaty poliestrowe zostały wykonane niewłaściwie. Szczególnie niekorzystny wpływ wywierają mikropęknięcia i porowatość, jak również niecałkowite utwardzenie. .

Polieterosulfony są tworzywami termoplastycznymi, których nazwa pochodzi od występujących w łańcuchu polimeru grup sulfonowych-SOa- i eterowych-O-, powiązanych pierścieniem aromatycznym. Obecność takiego ugrupowania nadaje polimerom dużą stabilność termiczną.

Tworzywa sztuczne odgrywają coraz ważniejszą rolę w przemyśle i w życiu codziennym. Stosowanie ich staje się coraz bardziej powszechne i przestano już uważać tworzywa za materiały zastępcze, zaś w niektórych przypadkach są one materiałami niezastąpionymi. Długo należało czekać, aby te stwierdzenia stały się rzeczywistością. '