Category medicine

Środki tiksotropujące są to substancje wprowadzane do tworzyw sztucznych (głównie żywic poliestrowych i epoksydowych) w celu nadania im właściwości tiksotropowych. Zjawisko tikso- tropii polega na tym, że żywica w stanie spoczynku wykazuje znacznie większą lepkość niż żywica poddana mieszaniu lub wstrząsaniu. Istotną cechą zjawiska tiksotropii jest jego odwra- calność. Żywica o właściwościach tiksotropowych pozostająca przez dłuższy okres w spoczynku wykazuje znaczny wzrost lepkości. Dzięki tym właściwościom żywice tiksotropowe po nałożeniu na pionowe powierzchnie nie spływają z tych powierzchni.

Żywice epoksydowe odznaczają się bardzo dobrą przyczepnością do szkła, co umożliwia otrzymywanie laminatów wzmocnionych włóknem szklanym, o lepszych właściwościach wytrzymałościowych niż przy użyciu innych rodzajów żywic. Szczególną zaletą laminatów epoksydowych jest korzystny stosunek wytrzymałości mechanicznej do masy tworzywa oraz wysoka odporność cieplna. Laminaty te otrzymuje się typowymi metodami stosowanymi przy formowaniu tworzyw wzmocnionych włóknem szklanym. W porównaniu z laminatami poliestrowo-szklanymi mają one lepsze właściwości elektryczne, większą twardość, mniejszą chłonność wody i większą odporność chemiczną.

Poliwęglany są tworzywem produkowanym jak dotychczas w niezbyt dużych ilościach w skali przemysłowej. Przyczyną tego jest dość skomplikowany proces technologiczny wytwarzania polimeru oraz wysokie ceny substancji wyjściowych. Tworzywo to może być wytwarzane dwiema metodami- przez:

Za podstawę tej klasyfikacji przyjmuje się metodę otrzymywania związków wielkocząsteczkowych, z której wytwarzane są f tworzywa sztuczne. Zależnie od pochodzenia związków wielkocząsteczkowych rozróżnia się: a) tworzywa naturalne modyfikowane|

Początki przemysłowej produkcji poliestrów termoplastycznych sięgają lat pięćdziesiątych. Tworzywa te były wówczas używane wyłącznie do wytwarzania włókien oraz folii elektroizola- cyjnych. W 1966 r. wprowadzono po raz pierwszy na rynek poliestry termoplastyczne w charakterze tworzyw konstrukcyjnych (Arnite holenderskiej firmy AKZO).

Laminaty znajdują zastosowanie jako materiał elektroizolacyjny i konstrukcyjny, głównie w elektrotechnice i budowie maszyn. Laminaty fenolowe foliowane miedzią stosuje się do produkcji obwodów drukowanych używanych w radiotechnice, telekomunikacji, telewizji i w aparaturze elektronicznej.

Rozkład pod wpływem światła ma nieco inny charakter niż destrukcja termiczna. Promieniowanie świetlne rozkłada polimer nie powodując prawie wcale zmiany zabarwienia, natomiast bardzo wyraźnie pogarsza właściwości mechaniczne. W celu zapobieżenia procesom rozkładu stosuje się stabilizatory termiczne i stabilizatory świetlne. '

Dalsze stopniowe podwyższanie temperatury polimeru wpływa początkowo na obniżenie jego lepkości, natomiast przekroczenie temperatury Tr, zwanej temperaturą rozkładu, powoduje rozpoczęcie procesu degradacji.

Tworzywo to odznacza się zadowalającymi właściwościami mechanicznymi, dość dobrą odpornością chemiczną, właściwościami antystatycznymi i satmopolerującymi oraz łatwością barwienia na dowolne kolory. Wadą octanu celulozy jest znaczna wodochłon- ność (do 10°/o). Stosunkowo mały skurcz i duża elastyczność umożliwiają obtryskiwanie tym tworzywem elementów metalowych bez występowania mikropęknięć.

Do przetwórstwa na wyroby gotowe dostarcza się zwykle tworzywa sztuczne w postaci żywic, tłoczyw lub półwyrobów (półfabrykatów). Żywice sztuczne mogą występować jako tzw. żywice techniczne do bezpośredniego przetwórstwa lub stanowić surowiec wyjściowy do wytwarzania tłoczyw, laminatów, farb i lakierów, klejów i kitów, past lub kompozycji proszkowych do otrzymywania powłok itp.

Asortyment żywic fenolowych jest bardzo szeroki i zróżnicowany, jednak większość z nich stosuje się przede wszystkim do produkcji tłoczyw i laminatów. Z żywic tych wytwarza się ponadto kleje, kity, spoiwa lakiernicze, materiały porowate, spoiwa do tarcz ściernych, spoiwa formierskie w odlewnictwie. Niektóre żywice fenolowe są używane bezpośrednio do antykorozyjnego powlekania metali, jak również do powlekania papieru i tkanin. Do produkcji tłoczyw fenolowych stosuje się w kraju żywice typu nowolakowego i rezolowego, jak również żywice fenolowe modyfikowane aniliną.