Category medicine

Poli(chlorek winylu) blokowy otrzymuje się w postaci kulek -o średnicy 250-750 pm. Jest to najczystszy polimer o najlepszych właściwościach fizycznych i chemicznych. Stosuje się go najczęściej do wyrobu twardych folii o wysokiej przezroczystości i odpornych na działanie wody. Przetwórstwo tego polimeru jest identyczne jak PVC suspensyjnego.

Pomimo dużej różnicy cen granulatu na korzyść polistyrenu zwykłego jego udział procentowy w ogólnym zużyciu tworzyw styrenowych maleje z każdym rokiem. Wzrasta jednocześnie zużycie polistyrenu o podwyższonej udarności, odporności cieplnej i chemicznej. Najbardziej dynamiczny wzrost obserwuje się w grupie tworzyw trójskładnikowych, a szczególnie kopolimeru ABS, który stosuje się przede wszystkim jako tworzywo konstrukcyjne.

Oprócz polimeru w skład tworzywa sztucznego wchodzą środki pomocnicze (składniki dodatkowe), które nadają mu korzystne właściwości zarówno podczas przetwórstwa, jak i w czasie użytko-1 wania. Do najczęściej stosowanych środków pomocniczych należ} zaliczyć: .

Jednym ze sposobów modyfikacji właściwości polimerów jeL zmiękczanie, zwane również piasty fikać ją. Istotą plastyfikacji jes wprowadzenie takich zmian do struktury polimeru aby obsza] w którym wykazuje on właściwości elastyczne przypadł na zakres temperatury użytkowania tworzywa. Cel ten można osiągnąć przez sporządzenie mieszaniny polimeru z substancją zwaną zmiękcza- czem lub plastyfikatorem.

Tłoczywa fenolowe wytwarza się metodą suchą lub mokrą, w zależności od rodzaju napełniacza. Metoda sucha jest stosowana do produkcji tłoczyw z napełniaczami proszko- wymi, natomiast metoda mokra do wyrobu tłoczyw z napełniaczami skrawkowymi lub włóknistymi.

Właściwości mechaniczne, cieplne i elektryczne laminatów aminowych są zbliżone do odpowiednich właściwości tłoczyw aminowych z napełniaczami odpowiadającymi danemu typowi nośnika. Laminaty te wytwarza się w dwóch asortymentach:

Coraz szersze stosowanie tworzyw sztucznych, przy bardzo dużej ich różnorodności, zmusiły zarówno odbiorców, jak i producentów do opracowania ujednoliconej i zarazem ogólnie obowiązującej metodyki badań tych materiałów. W większości przypadków normy krajowe dotyczące tego zagadnienia są oparte na zaleceniach ISO i dlatego też badania prowadzone z tym samym materiałem w różnych państwach dają podobne wyniki. Mogą występować jedynie różnice wynikające z błędów pomiaru lub technologii przetwórstwa w trakcie otrzymywania próbek do badań. Ujednolicenie metodyki badań tworzyw sztucznych umożliwiło porównywanie właściwości poszczególnych tworzyw na podstawie prospektów firmowych i literatury technicznej bez konieczności wykonywania tych samych prób. Do charakterystycznych właściwości tworzyw sztucznych zalicza się:

Wszystkie tutaj omówione właściwości oraz mały współczynnik tarcia powodują, że poliamidy są uważane za dobre tworzywa konstrukcyjne i szeroko stosowane w przemyśle. Znaczne polepszenie ich właściwości można uzyskać przez dodatek ciętego włókna szklanego, grafitu lub 'dwusiarczku molibdenu.

Poliestry nienasycone są otrzymywane przeważnie z bezwodnika maleinowego i glikoli: propylenowego, etylenowego i dwu- etylenowego. W celu modyfikacji właściwości poliestry te syntetyzuje się zwykle z dodatkiem nasyconego kwasu dwuzasadowego lub jego bezwodnika.

Ze względu na duże ciśnienie pod jakim przebiega polimeryzacja, ten typ polietylenu nosi nazwę wysokociśnieniowego. W wyniku reakcji zachodzącej w tak „ostrych” warunkach powstaje związek wielkocząsteczkowy o budowie łańcuchowej z niewielką znaS, StęZien b°CZnyCh rys‘ 19 fna 1000 atomów węgla 20 odgałęzień h? W ł“CUChu giÓwnym występuje średnio około bocznfnh b0CZnychJ' Ze, WzSlędu na występowanie odgałęzień rne może nastąpić ścisłe ułożenie makrocząsteczek jak przypa u polietylenu niskociśnieniowego. Dlatego też gęstość polietylenu Wysokociśnieniowego jest mniejsza od gęstości polietylenu niskociśnieniowego i wynosi 0,92-0,93 g/cm3. W związku z tym polietylen wysokociśnieniowy jest nazywany również polietylenem malej gęstości (w skrócie PEmg),

Kopolimer acetalowy jest wytwarzany przez kopolimeryzację ierścieniowego trimeru formaldehydu (trioksanu) z niewielką 'lością eterów cyklicznych, na przykład z dioksolanem. Dodatki te wbudowane do łańcucha poliformaldehydu zwiększają jego od- orność termiczną podczas przetwórstwa oraz odporność na dzia- anie substancji chemicznych. Tworzywo to, podobnie jak homo- olimer, zawiera 1-2% stabilizatorów i antyutleniaczy, a nie- tóre odmiany również środki przeciwprzyczepne. Postacią han- lową kopolimeru jest granulat o białej lub innej barwie. Pro- ukuje się go w trzech takich samych odmianach jak homopo- imer.