Category medicine

Wyjątkowe właściwości silikonów spowodowały szerokie ich zastosowanie pod różnorodnymi postaciami. Do najważniejszych odmian użytkowych silikonów należy zaliczyć: oleje, pasty i smary, lakiery, kauczuki, żywice, tłoczywa, laminaty, pianki, kleje i emulsje hydrofobowe.

Tłoczywa epoksydowe zawierają najczęściej napełniacze włókniste, dzięki którym wypraski uzyskują odpowiednio dużą udar- ność. Są to najczęściej włókna szklane, a rzadziej azbestowe lub syntetyczne. Stosuje się również napełniacze proszkowe, jak mika, mączka porcelanowa i kwarcowa, talk, kreda. Sporządzanie i przetwórstwo tłoczyw z napełniaczami proszkowymi jest łatwiejsze, lecz ich udarność jest mniejsza. Oprócz wymienionych składników tłoczywa epoksydowe mogą zawierać przyspieszacze utwardzania, pigmenty, środki smarujące i rozdzielające (stearynian cynku, woski itp.). Tłoczywa epoksydowe można formować zarówno przez prasowanie tłoczne lub przetłoczne, jak też przez wtrysk.

Rozjaśniacze optyczne, wprowadza się do prawie bezbarwnego lub jasno zabarwionego tworzywa o odcieniu pastelowym w ęelu zwiększenia jego pozornej jasności. Działanie ich polega na przemianie niewidzialnego promieniowania ultrafioletowego (zawartego np. w świetle dziennym) na błękitne promieniowanie widzialne, które kompensuje żółtawe zabarwienie tworzywa i zwiększa natężenie światła widzialnego emitowanego przez tworzywo. Prawie bezbarwne tworzywo daje wówczas wrażenie „jaskrawej bieli”, a tworzywo o barwie pastelowej zyskuje na żywości i czystości odcienia. Wywołany w ten sposób efekt nosi nazwę rozjaśnienia optycznego.

W grupie tworzyw acetalowych (poliacetali) produkowane są obecnie w skali przemysłowej dwa typy związków wielkocząsteczkowych:

– homopolimer (poliformaldehyd),

Jedną z metod przetwórstwa żywic poliestrowych jest odlewanie. Metodą tą wytwarza się głównie odlewy elektrotechniczne i półfabrykaty w postaci .płyt. Żywice poliestrowe odlewnicze mogą być również stosowane do zatapiania (utrwalania) preparatów anatomicznych oraz do wytwarzania drobnych odlewów galanteryjnych i optycznych. Dobre właściwości elektryczne żywic poliestrowych umożliwiają stosowanie ich do wytwarzania odlewów elektrotechnicznych przez:

Ziarna polimeru otrzymanego pierwszą metodą powstają ze zlepienia cząstek emulsji. Mają one średnicą 1-100 pm i różnią się wyraźnie między sobą kształtem, wielkością oraz strukturą powierzchni (rys. 41a). Różnice te wpływają na dalszy przerób polimeru, a zwłaszcza na chłonność zmiękczaczy w przypadku wytwarzania PVC zmiękczonego. Ziarna polimeru wyodrębnionego tą metodą zawierają środki pomocnicze emulsji, przede wszystkim inicjatory i emulgatory. Obecność tych ostatnich powoduje zwiększenie wodochłonności i pogorszenie właściwości elektroizolacyj- nych, uniemożliwiając jednocześnie otrzymywanie wyrobów przeświecających.

Sztywne pianki poliuretanowe odznaczają się wybitnie niskim przewodnictwem cieplnym (nieosiągalnym przy innych materiałach termoizolacyjnych), znaczną wytrzymałością na ściskanie,1, wysoką zdolnością pochłaniania dźwięków, odpornością na długotrwałe działanie temperatury w zakresie: od-50 do +120°C, bardzo dobrą przyczepnością do innych materiałów. Zależnie od warunków wytwarzania mogą one zawierać 50-90°/o komórek zamkniętych. Pianki tego typu stosuje się głównie w charakterze izolacji termicznej urządzeń i instalacji chłodniczych w transporcie i budownictwie (rys. 158).

Barwniki używane w charakterze środków barwiących do tworzyw sztucznych są to syntetyczne związki organiczne o różnorodnej budowie chemicznej. Zastosowanie ich jest mniejsze niż omówionych poprzednio pigmentów organicznych. W niektórych jednak przypadkach barwniki umożliwiają otrzymanie specyficznych efektów wybarwienia, które trudno jest uzyskać przy użyciu innych środków barwiących. Tak na przykład tworzywa o wysokiej przezroczystości, jak polimetakrylan metylu, poliwęglan lub polistyren, zabarwione przy użyciu barwników, zachowują tę typową dla nich cechę z jednoczesnym uzyskaniem wymaganego efektu barwnego. Niektóre barwniki umożliwiają uzyskanie takich efektów wybarwienia, jak np. efekt fluorescencji, głębokiej czerni i inne.

Syntetycznymi tworzywami porowatymi nazywa się otrzymane sztucznie, bardzo lekkie tworzywa o strukturze komórkowej. Wspólną cechą charakterystyczną tych materiałów jest budowa komórkowa i wynikająca stąd mała gęstość pozorna. Właściwości tworzyw porowatych umożliwiają stosowanie ich w charakterze materiałów izolacyjnych, 'dźwiękochłonnych, tapicerskich, opakowaniowych, konfekcyjnych, filtracyjnych, konstrukcyjnych materiałów rdzeniowych itp. Największe znaczenie praktyczne zyskały_ tworzywa porowate wytwarzane z poliuretanów, polistyrenu, polifchlorku winylu). Produkowane są również tworzywa porowate z polietylenu, polipropylenu, kopolimerów styrenu, politetraflu- oroetylenu, silikonów oraz z żywic fenolowych, epoksydowych i poliestrowych.

Napełniacze włókniste i skrawkowe stosuje się w przypadku wytwarzania wyprasek o wysokiej wytrzymałości mechanicznej. Najczęściej stosowane są wówczas skrawki lub szarpanka bawełniana oraz włókno -szklane i azbestowe. Duża chłonność wody przez napełniacze włókniste azbestowe i celulozowe ogranicza zakres ich stosowania do produkcji tłoczyw fenolowych przeznaczonych na wyroby elektroizolacyjne. W tym przypadku stosuje się mączkę mikową lub łupek kwafcytowy, które nie nadają jed- nak wypraskom tak dużej wytrzymałości mechanicznej jak na- pełniacze włókniste.

Większość wyrobów z fenoplastów otrzymuje się przez prasowanie lub formowanie wtryskowe tłoczyw. Są to typowe tłoczy Tłoczywo- półprodukt przemysłowy składający się z żywicy sztucznej z napełniaczem lub bez niego, przeznaczony do produkowania przedmiotów użytkowych przez prasowanie formowe łub wytłaczanie. wa termoutwardzalne, które poza podstawowymi składnikami- żywicą i napełniaczem- zawierają środki smarujące, przyspieszacze kondensacji i środki barwiące. Niekiedy stosuje się również tłoczywa nienapełnione (prasownicze żywice fenolowe). Przetwórstwo ich jest jednak trudniejsze z powodu dużego skurczu prasowniczego i małej udamości z karbem.