Category medicine

Piankę w postaci bloku można ciąć na płyty lub kształtki w zależności od dalszego przeznaczenia. Można je z łatwością sklejać ze sobą i z innymi materiałami, jak tekstylia, drewno, metale. Odpady pianki można rozdrabniać na materiał wypełniający (np. do zabawek), jak również sklejać i sprasowywać na płyty do celów tapicerskich i izolacyjnych.

Na bazie żywic melaminowych produkuje się również w kraju tzw, laminaty grawerskie. Mają one kontrastowe zabarwienie warstw zewnętrznych i wewnętrznych, produkuje się zwykle jako: czarno-biało-czarne (rodzaj CBC) i biało-czarne-białe (rodzaj BCB). Laminaty grawerskie stosuje się do wyrobu tabliczek informacyjnych, reklamowych, ostrzegawczych itp. Napisy graweruje się ręcznie lub mechanicznie. Laminaty aminowe techniczne można podzielić na dwa podstawowe rodzaje:

Właściwości chemiczne homopolimeru są szczególnie korzystne w odniesieniu do agresywnego działania rozpuszczalników organicznych. Kwasy, zasady oraz związki utleniające atakują go natomiast wyraźnie w tym większym stopniu, im bardziej są stężone. Odporność Chemiczna kopolimeru jest lepsza niż poliformal- dehydu. Kopolimer jest odporny zarówno na działanie większości rozpuszczalników organicznych (oprócz związków chlorowcowych), jak i zasad- nawet stężonych. Kwasy i związki utleniające atakują go w większym stopniu wraz ze wzrostem temperatury i stężenia. Woda, nawet gorąca, nie wywołuje zmian w kopolimerze. Tak na przykład po 6 miesiącach moczenia kształtki z Hosta- formu C w wodzie o temperaturze 82°C jej wytrzymałość na rozciąganie zmalała tylko o 1,1%, a wydłużenie przy zerwaniu nie uległo zmianie.

Tworzywa sztuczne są na ogół dość odporne na działanie agresywnych czynników chemicznych, z tym że różne tworzywa zachowują się niejednakowo pod wpływem, działania tych samych substancji. Duży wpływ na odporność tworzywa wywiera stężenie agresywnej substancji, w której prowadzi się badania, oraz temperatura i czas. Mogą występować również przypadki, w których tworzywo, uważane za odporne na działanie jakiejś substancji o małym stężeniu i w niskiej temperaturze, po zwiększeniu stężenia i po podwyższeniu temperatury odporność tę utraci. Dla każdego tworzywa należy więc prowadzić oddzielne badania' ze szczególnym uwzględnieniem tych czynników, na które będą narażone gotowe wyroby podczas użytkowania.

Stosowane są powszechnie cztery podstawowe metody polime- yzacji, a mianowicie:

– polimeryzacja w masie (polimeryzacja blokowa),

Grafit i dwusiarczek molibdenu są drugim rodzajem napełnia- czy do poliamidów. Wpływają one na zmniejszenie przede wszystkim współczynnika tarcia wyrobów poliamidowych. Napełnia- cze te wprowadza się w następujących ilościach: grafit do 40%, dwusiarczek molibdenu natomiast 1-6%. Przetwórstwo tak napełnionych poliamidów jest podobne do przetwórstwa poliamidów zwykłych, a nawet łatwiejsze ze względu na możliwość stosowania niższego ciśnienia. Są one stosowane do wytwarzania łożysk ślizgowych, kół zębatych i innych części narażonych na tarcie, a pracujących pod niezbyt dużymi obciążeniami. Dobre właściwości ślizgowe tych tworzyw umożliwiają eksploatację gotowych wyrobów bez konieczności ich konserwacji.

Poliuretany są związkami wielkocząsteczkowymi, w których powtarzającym się segmentem jest ugrupowanie uretanowe. Powstają one w wyniku reakcji izocyjanianów z poliolami, czyli poliestrami lub polieterami o lańcucach zakończonych grupami wodorotlenowymi. W zależności od rodzaju i stosunku ilościowego reagentów otrzymuje się bardzo szeroki pod względem właściwości, a tym samym i zastosowań, asortyment tworzyw poliuretanowych. Obejmuje on głównie pianki, lakiery i elastomery.

Właściwości poliamidów są często modyfikowane przez dodatek napełniaczy, takich jak cięte włókno szklane, grafit i dwusiarczek molibdenu. Najpowszechniej stosowanym napełniaczem jest cięte włókno szklane długości włókien 3-6 mm. Wprowadza się go do poliamidów w ilości 13-50% (najczęściej 25-35%). Dodatek włókna szklanego polepsza wyraźnie właściwości mechaniczne tworzywa, zwłaszcza w, podwyższonych temperaturach. Powoduje on jednocześnie zmniejszenie wydłużenia przy zerwaniu, które nie przekracza 5%.

Podwyższona temperatura oraz światło i tlen powodują rozkład polimerów. Tworzywem szczególnie wrażliwym na działanie podwyższonej temperatury i światła jest polichlorek winylu), który pod wpływem tych czynników ulega daleko idącej destrukcji.

Żywice epoksydowe przetwarza się w postaci tzw. kompozycji. Są to mieszaniny żywicy z takimi składnikami, jak rozcieńczalniki, środki uelastyczniające, rozpuszczalniki, napełniacze, utwardzacze itp. Najprostsza kompozycja epoksydowa składa się z ży-' wicy podstawowej i utwardzacza, przy czym ten ostatni może być wprowadzany do żywicy bezpośrednio przed przetwórstwem lub stanowić składnik kompozycji handlowej utwardzanej na gorąco.

Polietylen niskociśnieniowy ma strukturę liniową z małą ilością krótkich odgałęzień (rys. 19), co wpływa na ścisłe ułożenie makrocząsteczek. Dlatego też gęstość polietylenu niskociśnieniowego jest większa niż wysokociśnieniowego i wynosi 0,94-0,96 g/cm3. Ponieważ prowadzenie polimeryzacji odbywa się pod niskim ciśnieniem, ten typ polietylenu nosi nazwę niskociśnienio wego, a że odznacza się większą gęstością nazwano go polietylenem dużej gęstości (w skrócie PEdg). …. –